TÍA MANUELA

Liñas paralelas

Luís Celeiro

19/04/2017

As raias vermellas do seu xersei eran paralelas como as da garabata, as do pescozo da camisa ou as rechamantes do cinto de tela que lle daba dúas voltas á cintura. Os calcetíns que vestía eran tamén de liñas de distintas cores, un tiña á vista sete liñas paralelas e o do outro pé, unha ou dúas menos. Eran bonitos e parece que falaban, aqueles calcetíns de la auténtica de ovellas de Asovega. Paralelas eran as súas pisadas e as barras coas que facía ximnasia tódolos días. Paralelas son aquelas liñas equidistantes entre si, de tal modo que por moito que se prolonguen nunca se atopan, veñen de atrás e van para o infinito, van para non se sabe onde e nunca chegarán.

Unha profesora de matemáticas, nunha escola rural, explicáballe ao estudantado as paralelas. Ensináballes unha leira arada con regos rectos de punta a punta, dunha estrema a outra, sen xuntarse e sen separarse, gardando a distancia, en paralelo un do outro. Nunca rematan e non paran, seguen marcando unha liña imaxinaria no espazo,  fóra da leira, atravesando montañas e valados. Se se plantaran, dous regos de patacas darían colleita para a humanidade e os nosos labregos irían sachar ao infinito. Mentres tanto seguen no abismo e, como di o refrán, un abismo chama a outro.

As contornas das baldosas cadradas, as raias do chan das beirarrúas e as raias dos cadernos son paralelas, igual que as liñas que está vostede lendo, os cables de alta tensión que transportan a enerxía dende os embalses galegos ata o transformador que a reparte, casa por casa, e as ringleiras de castiñeiros ben plantados. Estamos entre paralelas atados, con limitadas posibilidades de movemento. Entre liñas estamos. Liñas horizontais, verticais, oblicuas, prohibidas e tortas, retorcidas como o pensamento de moitos políticos, que vai de boca en boca, de mitin en mitin, de pantalla en pantalla e de arenga aquí e acolá. As mensaxes dos políticos deben ser tamén paralelas, non se atopan nunca, ningunha vez, nunca xamais.

Liñas que non se poden traspasar, que se perpetúan no tempo e na historia para marcar as diferenzas. Liñas divisorias, algunha, como a que separa a loucura da cordura, ben delgada. E nós? Cada un de nós, un punto na ringleira da humanidade que pintan e lanzan  en liña recta cara o final. Como di a Tía Manuela, paralelas para todos e para todo, dende o principio ata o infinito.

Artigo publicado en:

El Progreso (18/04/17)
Dirio de Pontevedra (18/04/17)
La Región (19/04/17)
El Correo Gallego (19/04/17)

Artigos publicados anteriormente:

90). Liñas paralelas (19/04/17)
89). Cada ollal co seu botón (12/04/17)
88). Viridiana xemía (05/04/17)
87). A luz da esperanza (29/03/17)
86). Viva a memoria! (22/03/17)
85). Patacas para todos (15/03/17)
84). Son todos iguais? (08/03/17)
83). Cantoras das verdades (01/03/17)
82). Por que? (22/02/17)
81). Fermín, a bondade (15/02/17)
80). Esquecemento (08/02/17)
79). Vázquez Queipo (01/02/17)
78). Menos de 7 anos (24/01/17)
77). A Academia (18/01/17)
76). Vaia por Deus! (11/01/17)
75). Venturoso 2017! (04/01/17)

Anos 2016 e 2015