Levantouse tarde e foi andar polas ourelas do rÃo do seu pobo, por onde aquel dÃa, o un de xaneiro, non andaba ninguén. Tampouco estaba no seu sitio aquel home sen teito que tódalas mañanciñas espertaba debaixo da ponte, ao pé dun dos seus piares feito de canterÃa, coas mans dos homes. Os bares estaban pechados e as portas das casas tamén. Polos camiños, entre as casas, polos carreiros e sendeiros non rebulÃa unha folla. Silencio sepulcral na primeira mañá do ano, igual que tódolos anos. Ese dÃa tampouco se podÃa ler o xornal, aÃnda que as novas non se detiveron e os acontecementos seguiron o seu ritmo normal.
Nestas datas a festa parece obrigada. Foguetes, bebida a esgalla, comida cara, brindis entre amigos e familiares, doces de toda clase, casta e feitura. Unha ducia de uvas para cada quen ao son das campás. A festa é mundial, pero as formas son distintas. Incluso hai paÃses nos que os seus costumes seguen outro calendario. A policÃa ben que se encarga, por exemplo en Arabia Saudita, de que ninguén festexe o fin de ano e o aninovo. Eles seguen o calendario lunar. Na India, por orde gobernamental, o ano comeza o 22 de marzo.
En Irán, Afganistán, Azerbaiyán, Pakistán, Tayikistán, Turkmenistán e Uzbekistán celebran o comezo do ano, o “Novo dÃaâ€, o primeiro dÃa da primavera, nos últimos dÃas do mes de marzo. En Israel é outra cousa, os xudeus festexan o seu ano novo polo mes de setembro, agora están no 5778. Granadas, mazás e mel sen filloas son dos produtos axeitados para a festa de conmemoración da creación de Adán e Eva.
En China fan festa tamén polo ano novo, pero van polo seu calendario e cos seus costumes. A finais de xaneiro entran no 4716 e as celebracións durarán medio mes. O dÃa grande coincide co primeiro dÃa do primeiro mes lunar. En todo caso, como dixo a cantautora inglesa, Neon Hitch, non se pode facer festa todo o tempo, en especial nos meses de decembro e xaneiro, pero a TÃa Manuela persiste en que, aÃnda que sexa unha soa vez no ano, a festa e a alegrÃa son alimentos que nutren adecuadamente a alma, fan ben para o corazón, disuaden os efectos do reuma e dan cor á cara bonita da vida.
|
