O tempo pasa voando. Pasa e déixanos expectantes, soñando, pensando, observando e repensando o que xa non é, o que foi e o que non permanece máis que na memoria. Esa memoria da que tanto se fala e que serve para tantas escusas, para tantos pretextos, para nada ou para case nada. A veces a memoria acentúa ao mal, afonda no discrepante, intensifica a ruindade, molesta e aborrece. Pero é como a realidade mesma, como esa realidade que aprecias e da que discrepas seguido. O tempo pasa e hai que deixalo pasar, como se fose un cabalo desbocado galopando no horizonte.
En todo, pasa o tempo voando e sen ver, pousada ou aquelada, aquela outra rota pola que pretendÃas arrimarte á meta. à meta ou á metade do recorrido entre o arranque e o remate. Xornalistas deste paÃs noso andan reafirmando o que foi o Xacobeo de 1993 para, sen perder a memoria, recrealo e darlle valor e mérito de cara ao Xacobe 21. Este labor agrúpaos nunha veterana asociación de voluntarios, que poderÃamos asegurar que se trata de voluntarios en acción ou, incluso, en acción permanente.
APECSA é o nome abreviado da Asociación de Periodistas e Estudosos do Camiño de Santiago, á que pertencen e pertencemos moitos dos que queremos que o Camiño siga sendo sÃmbolo de progreso e, cada vez máis, patrimonio de todos. Para non esquecelo, esta Asociación puxo en marcha un programa enteiro denominado “DÃas de Andarâ€, co obxecto de desenvolver as Camiñadas dos XXV anos do Xacobeobe 93 e do Camiño de Santiago como Patrimonio Mundial. Os actos comezaron en Seixalbo de Ourense, despois tocoulle a Valença do Miño e a Tui, para andar polos camiños e volver sosegadamente, volver tranquilamente á casa. Xa foi tamén en Lugo e asà seguimos tirando do carro e da carreta.
Pasar por Sarria e Barbadelo, Paradela e PortomarÃn, lembrar as vilas e cidades do Camiño Francés, facer alto onde proceda, beber, comer, falar e seguir. Seguir as Camiñadas polo Barco de Valdeorras, polo Camiño que vén das minas das Médulas, pola Rúa e pola Ribeira Sacra, polo Alto do Faro e Rodeiro arrodeando ata LalÃn. De aquà a Santiago de Compostela e de Compostela a Fisterra. Outro dÃa tocaralle á Coruña, para volver velo mar e, sen deixar de andar, recordala idea de que “Europa fraguouse peregrinando a esta terraâ€.
Artigo publicado en:
169). Tempos de andar (24/10/18)
168). Silencio (17/10/18)
167). Ciencia e progreso (10/10/18)166). Palabras e música (03/10/18)
165). O quinto sabor (26/09/18)
164). Contradición permanente (19/09/18)
163). Vén o outono (12/09/18)
162). A profesión do amor (04/09/18)
161). Heroicidade (29/08/18)
160). Grazas, Manolito (22/08/18)
159). Sor Paquita, unha galega de Zamora (15/08/18)
158). Moncho, pensamento e corazón (08/08/18)
157). Riqueza é ter saúde (01/08/18)
156). Todo será posible (25/07/18 |
