Andan os cans na bouza. En Santiago de Compostela van pola Alameda recreándose, paran xunto de Valle-Inclán e dende alà outean, contemplan a cidade vella, miran para a catedral e para o concello, dan a volta, andan polo paseo da Ferradura e ladran, tal como se fosen escorrentando ao lobo que vai comer as ovellas. En tódolos parques de tódalas cidades e vilas do paÃs hai cadelos deambulando, moitos ceibes e outros atados, por imperativo legal, ben amarrados coa correa á man do amo.
Na praza do Castelo de Lugo vai o can Morito e lámbelle a perna vestida de bronce a don Anxel Fole, marca o territorio e vaise buscando outra escultura para arrimarse tamén a ela. En Vigo, un grupo de mozas e mozos estaban abrazados aos seus cadelos (e cadelas) na praza das Apertas, mentres se deleitaban coas cores vivas de Antón Pulido, o grande Pulido que pinta, canta e dá vida onde queira que sexa e a quen sexa. Millóns de cadelos polas rúas, polos xardÃns, polos paseos e por tódolos lugares das cidades. Nas cidades e vilas costeiras pasean e ladran, polos peiraos e polas veiras do mar. Nas cidades e vilas do interior tamén ladran, como se falaran sen esperar resposta.
Lugares novos para aseo do can e do gato, para que regresen peiteados e acicalados; garderÃas para cadelos e todo tipo de mascotas, tendas especias de regalo para o animaliño, “un máis da familiaâ€, co seu nome na cinta de atar e, se é o caso, coa súa foto no papel de envolver. Nas proximidades das residencias para maiores, todas elas no “quinto pinoâ€, aumentan considerablemente os negocios caninos, modernos restaurantes con dieta sa e de produtos naturais, garderÃas para que os cuadrúpedes, despois de comer, descansen tranquilamente durante esa hora dominical na que o seu amo ou ama conversa, na grande sala de agarda, cos avós internados.
Milleiros de cans en tódalas esquinas, nos parques, nas rúas e no cuarto de estar do primeiro, do segundo e do terceiro dereita. Todos iguais e todos diferentes. Moitos como Amiña, a cadela daquela muller que, ao non poder facerlle a cartilla da Seguridade Social e non poder tampouco incluÃla na súa, Ãa con ela ás revisións a un consultorio de pago. Portaba con elas unha pancarta reclamándolle ao Sistema “humanidade e solidariedadeâ€.
Artigo publicado en:
169). Tempos de andar (24/10/18)
168). Silencio (17/10/18)
167). Ciencia e progreso (10/10/18)166). Palabras e música (03/10/18)
165). O quinto sabor (26/09/18)
164). Contradición permanente (19/09/18)
163). Vén o outono (12/09/18)
162). A profesión do amor (04/09/18)
161). Heroicidade (29/08/18)
160). Grazas, Manolito (22/08/18)
159). Sor Paquita, unha galega de Zamora (15/08/18)
158). Moncho, pensamento e corazón (08/08/18)
157). Riqueza é ter saúde (01/08/18 |
