Luís Loureira

SECCIÓNS

INICIO

O ESCULTOR

NOVAS

HEMEROTECA

GALERÍA

LIGAZÓNS

CONTACTAR


A Peneira dos Soños
Escultura conmemorativa do premio literario Biblos-Pazos de Galicia

TÍA MANUELA

Arcadio Silvosa, compañeiro

Luís Celeiro

14/09/2020


No medio desta pandemia, no punto quente, en Outeiro de Rei, está Arcadio Silvosa, amigo e compañeiro, loitando, igual que sempre loitou, por causas xustas, pola liberdade, pola riqueza da alegría e do humor, polo cambio dos tempos.  Está coa porta do seu cuarto fechada, atrancándolle o paso ao virus que vén non se sabe de onde e que, co seu camiñar, vai destruíndo o ser da sociedade, desta sociedade nosa desorientada, desconcertada e abatida diante da presencia dese bicho tan pequeno e tan enorme. Aínda que insista no petar e chame tódolos días, ti non lle abras a porta, aguanta como tantas veces aguantaches. Segue, amigo, agarrado a esa idea que te abraza, a esa fermosa idea de vivir con ganas de facer e de ser.

Aínda que hai tempo que non falamos, sabemos e entendemos que cómpre ir comer o pulpo á feira (perdoa que lle chame pulpo, como se lle chama na miña tribo ou en Carballiño e en moitos outros sitios). Á feira, si!. A calquera feira das que quedan, festexar, comer, comprar e falar. Mentres tanto, como dicía Benedetti, “imaxina o precioso que pode ser arriscarse e que todo saia ben”. Todo, seguramente, xa que a mal tempo boa feira.

Aquel ictus maldito non pode gañar a partida e o coronavirus non o deixes entrar, resiste e, se é necesario, pide reforzo. Ti, colega e amigo, sabes que a vida dá moitas voltas. Tamén o saben os lectores deste xornal. Voltas e voltas á mesma rotonda, para seguir avanzando cara o punto de partida. Voltas e revoltas entrelazadas construíndo camiño cara a saída.

Aí está o pasado axudando a ver o futuro, ese que se achega paseniño e no que se perciben motivos para erradicar a inxustiza sen máis reviravoltas, para acariñar cada unha das raiolas de sol que peneiran as nubes, para darlle á proximidade o valor que merece, para agarrar a normalidade coas mans e retorcela entre os dedos como se fose a argamasa que mantén a sociedade enteira.

Arcadio, a enfermidade non pode interromper o camiño por máis tempo. Fuches un xornalista todo terreo, un corredor de fondo, un traballador da radio e da prensa escrita e, como di a Tía Manuela, es “un home de lei”. A túa contribución é necesaria, logo, por favor, non tardes moito en volver e trae forza, toda a forza que teñas para agarrar o micrófono e loitar coa palabra e coa razón contra tódalas malditas pandemias. 

Artigo publicado en:
El Progreso (15/09/20)
La Región (16/09/20)
El Correo Gallego (16/09/20)
El Ideal Gallego (17/09/20)
Diario de Ferrol (17/09/20)
Diario de Arosa (17/09/20)

Artigos publicados anteriormente:

262). Un mal sen parangón (12/08/20)
261). De punta en branco (05/08/20)
260). No alcance da mirada (29/07/20) 
259). A ilusión de mandar (22/07/20)
256). Confianza, para rexenerar a esperanza (01/07/20)
255). Cada vez queren gañar máis (24/06/20)

Luís Loureira - l.loureira@luisloureira.eu