Luís Loureira

SECCIÓNS

INICIO

O ESCULTOR

NOVAS

HEMEROTECA

GALERÍA

LIGAZÓNS

CONTACTAR


A Peneira dos Soños
Escultura conmemorativa do premio literario Biblos-Pazos de Galicia

TÍA MANUELA

Para ti, con agarimo

Luís Celeiro

06/11/2019


A política, moitos non a entenden e outros, tamén moitos, non queren entendela. Uns gózana e outros sófrena, sendo tan importantes e tan consecuentes os primeiros coma os segundos. E os que andan na política, a que se dedican? Que fan e que pensan? Non o sabe ninguén. Ninguén sabe cal é a actividade daquel ou daquela que hai tantos anos que vive da política, que anda a diario nos mitins, nos debates, nos despachos, nas manifestacións ou en contra das manifestacións, nos faladoiros radiofónicos e televisivos. Ou que andan nos comentarios de tódalas redes sociais como expertos en dicir o que eles consideran  que os demais queren escoitar. Equivocados, seguramente, na maioría dos casos e en case todas as ocasións e circunstancias.
 
Os políticos actuais son xente nova, aparentemente ben formada, ben educada e moi faladora. Son novos, moi novos os que gobernan partidos vellos, tan novos coma os outros. Funcionan en tódolos aspectos, como o facían os líderes clásicos. Recorren o territorio con slogans imprecisos e parecidos. Van e volven, como se traballaran de comerciais, dando detalles do produto que ofertan e polo que moita xente, máis da que eles pensan, non se interesa.  

Repiten mil veces a mesma mensaxe, sexa verdade ou mentira, e seguen sen rubor falando de renovación, de adecuación aos tempos que veñen, nos que o moderno ten un enorme valor só por selo e por conxugar ben co peso da tradición, coñézase ou non. E, quen son? Quen son eses milleiros de candidatos, de asesores, de predicadores e de especialistas en mercadotecnia que sementan frases apropiadas “para un roto e para un descosido”? Quen lles paga e de que viven?, pregunta a Tía Manuela.

Pisan nos escenarios con soberbia e aparentando seguridade, diríxense a ti, como se foses un axente electoral incondicional, e marchan correndo coa cabeza ergueita, repasando a mensaxe para o seguinte palco, crean ou non nela. É o conto de nunca acabar! Tratan de personalizar a oferta e non sempre o conseguen. Que magoa! Deberían coñecer a Carlos Oroza, aquel magnífico poeta que personalizaba o seu libro para cada un dos compradores, cunha dedicatoria de puño e letra: “Para ti, con todo o meu agarimo e agradecemento pola túa enorme sensibilidade e o teu aprecio”.

Artigo publicado en:

El Progreso  (05/11/19)
La Región (06/11/19)

Artigos publicados anteriormente: 

223). Para ti, con agarimo (06/11/19)
222). Ao prezo de solombo (30/10/19)
221). Senda aberta (23/10/19)
220). As pallozas, para ver  (16/10/19)
219). A horta urbana  (09/10/19)
218). Da postal ás redes sociais  (02/10/19)
217). Cómpre empezar de novo  (25/09/19)
216). Un mundo enteiro  (18/09/19)
215). En paraxes excepcionais  (11/09/19)
214). Calquera cousa é posible  (04/09/19)
213). Paciencia (28/08/19)
212). Nada de nada (21/08/19)
211). Verde oliva (14/08/19)
210). Ánimo e liberdade (07/08/19)
209). Chove sobre mollado (31/07/19)
208). Non era sen tempo (24/07/19)
207). As cores falan (1/07/19)
206). Vaiche boa! (10/07/19
205). Dialogar e negociar (03/07/19
)

Luís Loureira - l.loureira@luisloureira.eu