Luís Loureira

SECCIÓNS

INICIO

O ESCULTOR

NOVAS

HEMEROTECA

GALERÍA

LIGAZÓNS

CONTACTAR


A Peneira dos Soños
Escultura conmemorativa do premio literario Biblos-Pazos de Galicia

TÍA MANUELA

Sorrindo para o recordo

Luís Celeiro

23/06/2021


Morreu tan solitaria como soa pasou media vida. Estivo de noite e de día no tanatorio, que axudara a construír, agardando polo adeus dos que ela, con tanta dor, aflición e pena xa despedira. Non se lembra ninguén de cando foi o pasamento do seu fillo, de cando chegaron as desgracias todas seguidas e, para rematar de morrer, non sabía do pasamento do seu compañeiro de noite e de día, compañeiro para almorzar, xantar, cear e vivir. Agora, un destes días atoparanse no alén ou no esquecemento absoluto e reflexionarán sobre a nada. Chegarán á conclusión, a bo seguro, de que nada, como o todo, convértese de inmediato en “nada de nada”.

Aí estamos, amigos e paisanos, escoitando falar de todo e de nada, unidos todos e todos separados, agardando unha hora. Poida que sexa a que nos ata á chegada ou á partida. Aí estamos recordando a Neruda, “para que nada nos amarre / que no nos una nada”. Agora, si que quedaches soa, compañeira de mil avatares. Quedaches soa despois de mil intentos literarios, de milleiros de coles plantadas e de miles de chourizos asados; quedaches soa na terra túa, onde chorabas polos teus que amabas e enterrabas.

Maldita cousa esta! Sempre pensando no mellor e o que se achega é cada vez peor, igual que na política e na gobernanza, “de mal en peor”, aínda que Farruco da Beira asevera que “nunca foi mellor”. Noutrora, os curas cantaban o responso en cada cruce do camiño que ía ao camposanto. Cantaban e cantaban ben, mentres os familiares e amigos do defunto choraban e pagaban, enchían aquela arca pechadiña cos cartos que non tiñan.

Ao entrar na igrexa, os cregos rían, rezaban e cantaban conforme ao que vían e, antes de rematar a misa, asentaban ben asentada, e ben á vista, unha fonte para recoller as ofrendas da paisanía. Daquela, os homes deixaban a cantina e, con todo o cheiro da augardente no alento, pasaban en ringleira por diante do altar onde estaba a fonte de contar. Todos contentos: “tomou nota a familia e o cura, a mística do lugar e aqueles que queren ser os donos do recadar”.

Ela non tiña quen contara a concorrencia. Foise discretamente soa por ese camiño, por onde ninguén aprende a andar e polo que, como di a Tía Manuela, tódolos ricos e todos os pobres, toda a humanidade anda ao mesmo paso, devagar e paseniño, con todo o tempo do mundo por diante, sorrindo para o recordo.

Artigo publicado en:

El Progreso (22/06/21)
La Región (23/06/21)
El Correo Gallego (23/06/21)
El Ideal Gallego (24/06/21)
Diario de Arosa (24/06/21)

Artigos publicados anteriormente:

306). Sorrindo para o recordo (23/06/21)
304). As patacas da semente (02/06/21)
303). Escusas por milleiros (26/05/21)
302). Carne de cabalo (19/05/21)
301). Liberdade, efectivamente (12/05/21)
300). A horta e a alma súa (05/05/21)
299). Observatorios para nada (28/04/21)
298). Atención e respecto (21/04/21)
297). Aplicación, de que? (14/04/21)
294). As árbores senlleiras (24/03/21)
293). As patacas novas  (17/03/21)
292). Recordar é saúde  (10/03/21)
291). Un sinal de alerta (03/03/21)
290). A grandeza da gaita de fol (24/02/21)
289). Medo, para que? (17/02/21)
288). Á disposición dos lobos (10/02/21)
287). As variantes  (03/02/21)
284). Quen é aquel nada? (13/01/21)
283). Os motores do desenvolvemento (06/01/21)
282). A tenrura do neno pequeniño (30/12/20)
281). Aprendiz, antes que mestre (23/12/20)
280). Quen manda aquí? (16/12/20)
279). Confinamento, mellor na casa (09/12/20)
278). Cousas do demo (02/12/20)
277). Regulamentos, por moreas (25/11/20)
274). Cita previa (04/11/20)
273). Alarmas continuadas (28/10/20)
272). A palabra dada (21/10/20)
262). Un mal sen parangón (12/08/20)
261). De punta en branco (05/08/20)
260). No alcance da mirada (29/07/20) 
259). A ilusión de mandar (22/07/20)
256). Confianza, para rexenerar a esperanza (01/07/20)
255). Cada vez queren gañar máis (24/06/20)

Luís Loureira - l.loureira@luisloureira.eu